Oke het was niet gepland, maar ze was heel blij en koos wel heel bewust voor haar kindje. Het is heel bijzonder om mee te maken. Die buik die groeit. Nieuw leven. Het blijft een wonder. Uit het niets groeit een mensje. Dat komt het uit je buik en kun je het met je borstvoeding je kind in leven houden. Ik blijf het magisch en wonderlijk staaltje van Moeder Natuur vinden.
De kleine spruit zat prima knus en gezellig bij zijn moeder binnen in die buik. Een hele chille baby. Geen cm beweging in te krijgen en zijn moeder die nu al afgemat op haar bed lag. Ze appte me hoe bijzonder het was. Hoe ik haar als 16 jarig meisje leerde kennen en ze bijna niets tegen me zei. Dat ze nu op het punt stond om mama te worden.
Afgelopen vrijdag zouden ze het gaan opwekken. Gelukkig had ze vriendinnen die aan haar zijde zouden blijven. App groepen werden aangemaakt om ons op de hoogte te houden. Maar ik vertel je. Geen van mijn drie meiden mag ooit meer bevallen. Hahaha. Wat is dat slecht voor mijn ‘kadomoeder’hart.
Mijn Rotterdamse oma Sparreboom had het bij het juiste eind met haar wijze woorden: “Meid, ze kennuh een ei in muh reet gaar kokuh’. Nou…… zo voelde ik me ook. Een kind die pijn heeft van de weeen. Weinig cm’s opschiet. Is ze nog thuis. Is ze al in het ziekenhuis. Om 01:30 ’s nachts van vrijdag op zaterdag was ze eindelijk in het ziekenhuis. Gelukkig!!! Dan weet ik dat ze goed in de gaten gehouden wordt.
Ik kreeg mee hoe de weeen vaker kwamen. Maar toen ik na 6 uur hoorde dat ze geen enkele cm was opgeschoten, moest ik echt mijn best doen om niet naar het Maasstad te rijden. Feit is….. ik trek het gewoon niet wanneer mensen van wie ik houd, pijn hebben. Hahahahaha. Of het nu is omdat ze ziek zijn, verdriet hebben of een nieuw mooi wonder op de wereld aan het zetten zijn.
Ik liep hier een partij te ijsberen hier in huis. Maakte me kapot ongerust. Dat onmachtige gevoel van niets kunnen doen om het beter te maken. Haar vriendin Jenny appte me. Mies, ze heeft een ruggenprik en weeenopwekkers. Het gaat goed met haar. “Oh man. Gelukkig”.
Ik kon de uren en de klok en daarmee de cm ook wel vooruit kijken!
“8-9 cm”….’Ze mag persen”….. bij die laatste woorden ben ik op het balkon gaan zitten. De tranen stroomden over mijn wangen…. laat het alsjeblieft goed gaan. Kom op Varida. Kom op kleine man. Werk samen met je mamaatje. Laat ze allebei gezond zijn. Ik weet gewoon uit eigen ervaring van mijn vriendinnen om mij heen. Ik ben past gerust wanneer ik die kleine op de borst van zijn mama zie liggen en ze allebei oke zijn.
“Hij is er!”
“Alles is goed!”
Jenny stuurt het berichtje in onze app groep.
Hij is er!!!! Roep ik opgelucht op het balkon. Ik denk dat de rest van de flat zich verwonderd afvraagt wie er is. De melkman. Sinterklaas. Maar het is kleine Janoah! En hij is moooooooiiiiii.
Vorige week heb ik bijna iedere nacht wakker en wakend gelegen om alle wedstrijden van mijn vriendin Barbara te zien die als zitskiër op de Paralympische Spelen in Beijing moest presteren. Dikke vette jetlag de hele week, waar ik net vanaf ben.
Maar deze nacht heb ik ook de hele nacht opgezeten. Guess who’s back! mr. jetlag. Ik loop als een zombie een beetje rond door het huis. Eigenlijk moet ik naar Heerenveen. Want morgen staat voor het eerst in 3 jaar De Hollandse 100 op het programma. Ik kan er in een B&B slapen, maar ik zou niet weten hoe ik twee uur in een auto moet gaan zitten na vandaag. Ik besluit om in plaats daarvan lekker vroeg mijn mandje in te duiken.
“Mies, hij is zo lief en rustig. Ik vind het geweldig. Ik ben zo blij. Kom je snel langs met oma Nellie?” Ik krijg een foto waarbij de kleine man tevreden bij zijn mama aan de borst ligt. “Zeker weten lieve schat.”
Het is mijn cue om tevreden, blij, dankbaar en gerust in slaap te vallen. Morgen gaat om 4 uur de wekker. Dan sturen we eerst de wekelijkse inspiratiemail, zetten we koffie en maken we ons op voor een rit van 200 km naar Thialf. Waar ik om 07:30 uur word verwacht. Dan gaan ze 10 km schaatsen en 90 km fietsen voor het goede doel. En rijd ik aan het einde van de dag weer 200 km naar huis.
En is het morgen lente…..laten we het vieren! Dat…. en het leven.