Glibberige rotspartijen en een pruik van mos

Deze zomer ben ik aan het experimenteren met een zomerrooster. Dat betekent dat ik werk van 07:00 tot 14:00 uur en daarnaast alle tijd heb voor het beleven van hele leuke micro-avonturen. Zo staat al heel lang een bezoekje aan Eiland van Brienenoord op mijn lijstje. Jaren geleden heb ik geholpen met de crowdfunding van Buitenplaats Brienenoord, maar nog niet eerder kwam het ervan om langs te gaan. Hoog tijd voor een zomerse safari in eigen stad!

 

Van alles naar niets in een nano-seconde

Het is 14:00 uur. “Michèle, what are you doing?” Aan de telefoon hangt Massoud. Hij is een Afghaanse jonge man van 22, die afgelopen december door onze regering naar Nederland is gehaald toen de Taliban zijn land overnam. De beelden staan ons nog vers op het netvlies. Maar het is toch anders als je het uit eerste hand hoort. Deze jonge man vol wijsheid, overzag het ene moment nog grote bouwprojecten voor de NAVO troepen waaronder ook onze Nederlandse militairen. Hij woonde in een fantastisch groot huis met de gezelligheid van 50 familieleden. Samen eten. Samen leven. Een grote gezelligheid. Het volgende moment is je hele bestaan bedreigd en moet je alles achterlaten. Dan kom je eerst in je eentje in een AZC in Emmeloord terecht. Ik tel mijn zegeningen maar weer eens. 

 

Inburgering Rotterdamse Stijl

Maar sinds een week of 6 woont hij om de hoek bij mijn moeder in Rotterdam Ommoord. We ontmoetten elkaar stomtoevallig bij de metrohalte van Romeynshof. Het was zijn tweede dag in Rotterdam. Zoals Amina van Krachtvrouwen Oude Westen altijd zegt. “Welkom. Dan ben je nu een Rotterdammert!”. Sindsdien neem ik hem mee op inspiratie-avontuur voor een inburgeringscursus Rotterdamse stijl. Regelmatig lig ik in een deuk omdat hij bij het horen van de autoradio precies het verschil weet tussen de ‘ouwe’ Hazes en de ‘jonge’. Of rapper Boef. Hahaha die Nederlandse militairen hebben hem goed geïnformeerd. Hij leert me alles over de dichter Rumi en vertelt me prachtige verhalen over Afghanistan, het land, de cultuur, het leven en de achtergrond. Maar ook over zijn vrienden en familie en af en toe belt hij ze via whatsapp en moet ik Hallo zeggen. De wereld is een stukje dichterbij door dit soort communicatiemogelijkheden. Hij nodigt me ook uit om mee te gaan naar Urk waar ‘uncle Krijn’ en zijn ‘Nederlandse’ familie wonen. Want die kwamen hem vaak in het weekend ophalen in het AZC om een visje te gaan eten. Een lekkerbekje. De grote grap is dat ik nog nooit van mijn leven ‘op Urk’ ben geweest. “I’ll take you” zegt hij dan met een grote grijns. Zoals gezegd. Op micro-avontuur in mijn eigen land. 

 

Lekker leuk

Massoud volgt 3 ochtenden per week Nederlandse les. Dus in de middagen is hij vrij. Mooie partner in Adventure dus, aangezien de meeste van mijn vrienden in bloedhete Middellandse Zee oorden vertoeven. Nu kunnen wij samen op ontdekkingstocht. “Massoud, ga je mee naar Eiland Van Brienenoord? Ik ben er nog nooit geweest en ik wilde er altijd al eens heen.” vraag ik hem enthousiast. ‘Great Michèle! Lekker.’ Hahaha. Hij is nog het verschil tussen lekker en leuk aan het leren. Maar dikke prima deze. Ik klap mijn laptop dicht en spring in de auto om hem op te pikken.

Blind varen op de Mies-Mies

Wanneer we over de Brienenoordbrug de afslag richting het Feyenoordstadion nemen, vertrouw ik weer eerst eens blind op mijn Mies-Mies i.p.v. de TomTom of Google Maps. Ik vind het altijd leuk om zelf te ontdekken. Als sinds ik klein was, heb ik vaak een heel goed richtingsgevoel. Hier naar rechts, zegt mijn gevoel. En weet je volgens mij moet het hier ergens zijn. Nog een keer naar rechts…. En neem ik dan deze of de volgende links. Deze! We rijden langs een industrieachtig terrein richting de waterkant. Ik neus een beetje om me heen en ja verhip! Hier is het!!! Haha. Wederom heeft de Mies-Mies haar werk gedaan. We zijn aangekomen op het Hoendiep. Er is een brug. De Arend en Zeemeeuwbrug. Lijkt me logisch dat het de verbinding is met het eiland. Parkeren maar. Zelfs nog gratis ook! Nu is het feest helemaal compleet.  

Natuurkunde is toch koetjesrepen in het kwadraat?

Midden op de brug staan we stil. ‘Michèle look!’ roept Massoud enthousiast. ‘That skyline!’  Het blijft iedere keer weer magisch. Sta ik hier in de natuur met die prachtig mooie ROT.stad op de achtergrond. Ik hou er zo van. Maar in het ogenschijnlijke ondiepe water ligt ook een joekel van een schip. Hoe zat het ook al weer. Zo’n klein watertje en zo’n grote boot. Had ik maar beter moeten opletten bij natuurkunde vroeger. Maar ik heb me er destijds doorheen gebluft met het omkopen van de natuurkundeleraar met koetjesrepen in het kwadraat. Hahahahaha. Misschien moet ik het toch maar eens googelen! Massoud grapt: “Come Michèle. Let’s jump in the water!” Hahaha. Jij eerst maat!

Glibberige rotspartijen en een pruik van mos

Eenmaal op het eiland besluiten we rechtsom te gaan en dan vanzelf te gaan ontdekken waar we uitkomen. Wat me echt keer op keer verwonderd zijn de plekken wanneer je een beetje van de paden af gaat. Massoud en ik glibberen half over de rotsen met mos naar de waterkant. Galant krijg ik een hand aangeboden om mij veilig naar beneden te krijgen. Meestal ben ik zo onhandig, dat ik nog over een luchtbel struikel. Dus voordat ik waterpas onder aan de rots partij met een pruik van mos op mijn hoofd beland, neem ik zijn helpende hand maar vriendelijk aan. 

Op een van de plekken liggen zoveel mooie takken en omgevallen bomen, dat ik me met een beetje fantasie waan aan een Thais strand. Oke …. Het geluid van het razende verkeer over de Brienenoord brug even naar links swipen. Maar het is hier zo ongelooflijk mooi. Hoe dan???? 

Bourgondisch pareltje

Buitenplaats Brienenoord blijkt alleen in de weekenden open te zijn. Ook dit is wel kenmerkend voor mij. Joh we gaan gewoon beleven. Hahaha. Maar wellicht is het soms handig om eerst eens wat voorbereidend werk te doen, zodat je niet voor een dichte deur staat. Wat wel heel gaaf is, dat ze hier in de weekenden programmeren. Van cultuur, theater en leuke workshops voor kinderen. Maar ook iedere zaterdagavond een heel mooi culinair 3-gangen menu voor €30,00 serveren gemaakt van lokale duurzame producten. Dan heb je dus toch wel iets bijzonders voor een mooi prijsje. De locatie wordt verder ook verhuurd voor (zakelijke) bijeenkomsten en kleine evenementen. Kortom weer zo’n mooi pareltje waar je hart van in de fik gaat. 

 

Usain Bolt, eat your heart out!

Op de paden liggen grote hopen ‘ouwe shit’. Ik probeer Massoud uit te leggen wat Schotse Hooglanders zijn en aan en flink doorlopende oudere man, vraag ik of hij wellicht weet wat wie die uit de kluiten geschoten keutels zijn. “Ja, de Schotse Hooglanders. Ze liggen een stukje verderop onder de Brienenoordbrug”. Mooi dan lopen we die kant op. Echter onze gehoornde vrienden blijken kalfjes te hebben en ik waag me er maar niet op om er langs te lopen, voordat ik noodgedwongen het wereldrecord van Usain Bolt verpulver. Massoud probeert nog met de camera een stukje dichterbij te komen en met een beetje inzoomen, hebben we een korrelig plaatje te pakken. We nemen een omweg en komen langs een onwijs leuke en avontuurlijke natuurspeeltuin voor kinderen, De Blije Bij. Een stukje verderop ontdekken we een grote bramenstruik vol rijpe bramen. Snoepen uit Moeder Natuur overgoten met een laagje stedelijke specerij. Heerlijk zo onder de Brienenoord. Hahahahaha! Heulll gezond. Maar zal het ons boeien. We oefenen tegelijk Nederlandse woorden en zinnen. Hij heeft een mooie uitspraak. De G gaat prima. Behalve die rollende Rotterdamse R. Die heeft duidelijk nog wat oefening nodig. Na de nodige Rrrotterrrdamse Brrrramen vergelijken paarse tongen! Jij wint vriend!

 

De wereld van verwondering in je eigen achtertuin

Maar dan ontdekken we nog iets gaaf. De tuinvereniging op het eiland. Terwijl we door de smalle paadjes wandelen, is het een grote verzameling van de meest leuke kleine huisjes. Vol met appelbomen, perenbomen en tomatenplantjes. Dan ben ik 47 en ben ik hier nu voor het eerst. Dan ben ik als stewardess de hele wereld over geweest. Ik heb op Mallorca en Ibiza gewoond en gewerkt. Ben drie jaar met een Engelsman geweest en een groot deel daar doorgebracht. En in mijn eentje met mijn rugzakken door Azië en Californië getrokken. Maar ik blijf het geweldig vinden hoe je iedere keer toch weer iets nieuws kan ontdekken in de achtertuin van je eigen stad of land. Dan ben ik als een klein kind zo blij!

 

Een frisse blik op je bucketlist

Inmiddels is de temperatuur zo hoog opgelopen, dat we besluiten om lekker weer ‘een deurtje’ verder te gaan. We doen nog een rondje Katendrecht, waar ik hem de geweldige verhalen over het ontstaan van de Fenix Food Factory en het Verhalenhuis Belvedere uitleg. Echte Hart In De Fik verhalen van ‘kleine bewegingmakers’. Maar ik vertel hem ook de betekenis van de Rotterdamse kreet ‘Ouwehoer’ een van de café’s op het Deliplein. Ik herinner me ineens hoe ik ooit mijn omaatje onder het logo van dit cafe plantte voor een foto. Ze gierde het uit van het lachen, terwijl we de foto naar mijn oom en mijn moeder stuurde.

New York, New York

Massoud en ik drinken nog wat bij Namaste en lopen terug naar Hotel New York. Grappend zegt Massoud. ‘Zullen we even naar binnen gaan. Dan kan ik tenminste aan mijn vrienden in Afghanistan zeggen, dat ik in New York ben geweest.’ Die gast heeft droge humor. Een hele goede kwaliteit als Rotterdammer. We besluiten voldaan lekker naar huis te gaan. Ik moet nog wat boodschapjes voor mijn moedertje halen en lekker koken. Maar dit micro-avontuur kunnen we maar mooi weer van onze bucketlist afvinken. ‘What’s a bucketlist Michèle?’ Hahaha. Het is heerlijk verfrissend om door iemand zijn ‘frisse ogen’ weer eens naar je eigen wereld te kijken. 

Op naar de volgende belevenis.

Meer over Eiland van Brienenoord en Buitenplaats Brienenoord