Afgelopen zondag. De marathon van Rotterdam. Tuurlijk. Geweldig hoor. Die lopers die rond de 2 uur lopen over een marathon. De eerste die over de finish komen. Prachtig natuurlijk. Topsport. Maar waar al jaren mijn allergrootste plezier, genieten en trots zit, is juist die laatste kilometer van de laatste renner van de marathon van Rotterdam. Waar mijn hart dan zo van in de fik gaat, is dat iedereen blijft staan om te juichen voor die laatste renner. Een groot feest van saamhorigheid, aanmoediging en plezier. TV Rijnmond commentator Dave die op z’n onvervalste plat Rotterdams achter op de motor er nog een paar heerlijke woorden uit probeert te persen bij die laatste loper.
Zodra je de Coolsingel opdraait, staat daar die hele weg tot aan het stadhuis, een grote juichende menigte je binnen te halen. Niet omdat het belangrijk is, dat je de eerste bent. Maar omdat je mee hebt gedaan. Dat je jezelf hebt overwonnen en bent blijven volhouden. Soms denk ik wel eens dat dat meer telt in onze stad, dan de eerste zijn. Veerkracht. Sterker door strijd. Oprijzen uit het as als een Fenix. Dat wordt zoveel meer gewaardeerd hier, dan de eerste en de beste zijn. Keer op keer maakt dat waarom ik altijd zo van deze stad hou.
Ik zou je niet meer kunnen vertellen wie er won in het jaar dat Marian die laatste kilometer zegevierend over de Coolsingel liep. Maar haar plezier en alle bloemen die naar haar werden gegooid en Dave die van de motor stapte om alle bloemen op te rapen en naast Marian over die finish te gaan. GE-WEL-DIG! Sirenes van alle hulpdiensten achter de bezemwagen die haar als een zegevierder toejuichen. De klanken van Lee Towers’ WALK ON die niet alleen haar, maar de hele Coolsingel en iedereen die het vanachter zijn scherm meebeleeft in een klap met elkaar verbindt.
Dit jaar was het Jasper uit Spijkenisse, die droogklootjes voor het zijn ontbijt had gehad. Briljant. Maar nog leuker vond ik waarschijnlijk Samir die ervoor liep. Ik heb liggen gillen van de lach! Na 42 kilometer was het grote plezier zo van deze jongen af te lezen. Hij sprong, danste, deed pirouettes, alsof hij in een tutu op het podium van zijn dochters balletoptreden zat. Het pure plezier. Ik gilde het uit. Wat een heerlijkheid. Dit blijft zo hangen bij me. Jasper uit Spijkenisse die ook dacht, hoe ’the fuck’ ben ik hier nou weer beland. Waarom was dit ooit een goed idee. hahahah. Maar dan ben je als verliezer een hele grote winnaar.
Als je ooit de marathon van Rotterdam wilt gaan lopen, zorg dan dat je de laatste loper bent. Want dan is het feest pas echt groots en compleet.
Wie herinnert zich Marian niet van de Rotterdam Marathon 2018. Deze oma van meerdere kleinkinderen was de koningin van de marathon. Haar laatste kilometer op de Coolsingel was één groot feest. Hoe heerlijk als we zo voor iemand kunnen juichen en iemand over de finish kunnen zingen. “We are both champions” zegt ze net over de finish wanneer de winnaar haar de medaille omhangt. En daarmee heeft ze in mijn ogen een absoluut punt!
De beelden zijn van TV Rijnmond